گروه معماری و شهرسازی- نادر روزرخ، کارشناس ارشد رشته معماری از دانشگاه تهران و دکترای برنامه‌ریزی معماری از دانشگاه لانکستر انگلستان، فعالیت حرفه‌ای خود را از سال 64 شروع کرده و تاکنون در حوزه معماری و شهرسازی کار کرده است. وی معتقد است که عرضه یک محصول خوب در این حوزه، در گرو اصلاح قانون و تدوین دستورالعمل های جامع توسط حاکمیت برای ایجاد وحدت رویه و زیباسازی شهرهای کشور است. به اعتقاد روزرخ، در حوزه معماری و شهرسازی، الگوی اسلامی ایرانی باید از حد شعار و حرف خارج شود و به دستورالعمل برسد.
آقای دکتر روزرخ، چه راهکاری را برای بهبود نماهای شهری ارائه می کنید؟
بهبود نمای شهری را باید از تدوین مقررات و ضوابط شهری که مسئولان
بالادستی در آن دخیلند، شروع کنیم. در این بخش به نظام و دستورالعمل های
جامعی نیاز داریم که هنوز تدوین نشده و باید توسط خردمندان معماری، دست
اندرکاران شهرسازی و مدیران شهری کشور تولید شود. نظامی که بتواند
دستاوردهایی به دنبال داشته باشد تا طراحان با توسل به آنها فضاهای خوبی را
خلق یا طراحی کنند.
این دستورالعملها تولید نشده یا اینکه به آنها توجه نمی شود؟
این دستورالعمل ها بسیار کم، مغشوش و پراکنده تولید شده است. قضاوت درباره
فضای شهری باید در پرتو معیاری باشد که خوب و بد را تعریف کرده است. وقتی
تعریفی از خوب و بد وجود ندارد، سازنده با درکی که از شرایط خود دارد و
ضرورت هایی که برای وی پیش می آید، محصولی را تولید می کند. در اینجا نوعی
اغتشاش به وجود می آید. پس قبل از اینکه مسئولان انتظار عرضه محصول خوب را
از معمار داشته باشند، ما این سوال را از آنها می پرسیم که آنها به عنوان
حاکمیت برای ایجاد وحدت رویه چه چیزی تولید و ارائه کرده اند؟
